Antiaritmikler ve Uygun Kombinasyonları

Tedavi edilen aritmi ne olursa olsun, antiaritmiklerle tedavinin amacı semptomları kontrol etmek ve hayatta kalma şansını artırmaktır.

Antiaritmikler, taşikardi ve düzensiz ritme bağlı kalp fonksiyon bozukluğunun semptomatik ve önleyici tedavisinde kullanılan ilaçlardır.

Otomatizmi, refrakter periyotları ve kalp hücrelerinin iletim hızını değiştirerek hareket ederler. Bunun yanı sıra, antiaritmiklerle tedavinin amacı semptomları kontrol etmek ve hayatta kalma oranlarını iyileştirmektir.

Bununla birlikte, antiaritmiklerin etkinliği orta düzeydedir ve dar bir terapötik sınıra sahiptirler. Bazı durumlarda doğru kullanılmadıkları takdirde ölümcül bile olabilirler.

Antiaritmik türleri

Ana etki mekanizmalarına göre antiaritmikleri şu şekilde sınıflandırabiliriz:

Sınıf I antiaritmikler

Bu gruptaki antiaritmikler sodyum kanallarını bloke ederek etki eder. Bunlar arasında en çok kullanılanlar flekainid ve propafenondur.

Belirli kalp sorunları olan hastalarda, özellikle kalp krizi geçirmişlerse veya kalbin kasılma işlevinde herhangi bir gerileme varsa tehlikeli olabilirler.

Aynı zamanda özelliklerine bağlı olarak bu grup aşağıdaki alt bölümlere sahiptir:

• Sınıf IA: Disopiramid ve prokainamid bu sınıftadır; orta düzeyde kinetiktirler. Aksiyon potansiyeli, repolarizasyon ve PR, QRS ve QT aralıklarının süresini uzatırlar.
• Sınıf IB: Lidokain ve fenitoin. Bu ilaçların hızlı bir kinetiği vardır ve aksiyon potansiyelini azaltır veya kısaltır. Ayrıca repolarizasyon ve QT aralığını kısaltabilirler.
• Sınıf IC: Çoğu frekansta kullanılır. Yavaş bir kinetikleri var. Aksiyon potansiyeli ve repolarizasyon üzerinde çok az etkisi vardır. Bununla birlikte, PR ve QRS’yi uzatırlar ve QT’yi etkilemezler.

Sınıf II antiaritmik ilaçlar

Bu grupta beta blokerler var. En sık atenolol, propranolol, metoprolol ve bisoprolol kullanılır.

Bradikardize edici etkisi göze çarpmaktadır, yani sinüs ve atriyoventriküler düğümdeki kalp atış hızını düşürmektedir. Bu ilaçlar yapısal kardiyopatisi olan veya olmayan hastalarda kullanılabilir.

Sınıf III antiaritmikler

Bu grup potasyum kanallarını bloke ederek hareket eder. Amiodaron ve sotalol en popüler olanlardır. Amiodaron, yapısal kalp hastalığı olan hastalarda nispeten güvenlidir.

Yapısal kalp hastalığı, farklı ancak hepsi benzer bir sorunun sonucu olduğu için birbiriyle ilişkili bir dizi kardiyovasküler durumu ifade eder. Örneğin, hepsinin nedeni kalbin iç odaları ve valflerinde doğal kan akışındaki bir kesinti olabilir.

Öte yandan, amiodaron söz konusu olduğunda, kalp dışı düzeyde sık ve/veya ciddi yan etkilere sahiptir. Bir örneği, tiroid bezlerinde ve akciğerlerde toksisite üretebilmesidir.

Sınıf IV antiaritmik ilaçlar

Sınıf IV antiaritmikler, kalsiyum kanallarını bloke ederek çalışır. Bunlar arasında en çok kullanılanlar verapamil ve diltiazemdir.

Antiaritmikler kadar zayıf olmalarına rağmen, bradikardize edici özellikler gösterirler ve sinüs ile atriyoventriküler düğüme etki ederler. Ek olarak, kardiyak kontraktil fonksiyon depresyonu olan hastalarda tehlikeli olabilirler.

Diğer ilaçlar

Yukarıdaki gruplardan hiçbirine ait olmayan ve doktorların aritmileri tedavi etmek için kullandıkları iki ilaç daha vardır.

• Digoksin: Atriyal ve ventriküler refrakter periyotları kısaltarak etki gösterir. Aynı zamanda vagotonik özelliklere sahiptir, bu nedenle atriyoventriküler düğümdeki iletim ve refrakter periyotları uzatır.
• Adenosin: Atriyoventriküler düğümde iletimi yavaşlatır veya bloke eder. Ayrıca atriyoventriküler düğüm yoluyla iletim bağımlı taşikardileri tersine çevirebilir.

Antiaritmikler için endikasyonlar

Doktorlar, aşağıdaki durumları tedavi etmek için antiaritmikler almanızı önerir:

• Bir aritmik epizodu bitirmek veya kontrol etmek
• Bir aritminin tekrarlanmasının önlenmesi
• Belirli durumlarda ciddi aritmilerin ortaya çıkmasını önlemek

Ek olarak, doktorlar bunları etkinliklerine, güvenliliklerine ve kanıtlanmış yararlarına göre belgelenmiş belirli taşikardiler için belirtirler. Bu durumlarda, semptomları hafifletmek, kalp performansını iyileştirmek ve kötü huylu bir aritmiye dönüşmesini önlemek için kullanılırlar.

Hasta sürekli supraventriküler taşikardi geçirdiğinde, uzmanlar amiodaron, verapamil, digoksin ve adenozin kullanırlar. Aksine, ventriküler taşikardi varsa intravenöz lidokain kullanırlar. Miyokardiyal iskemi sırasında uygularlar ve intravenöz amiodaron da kullanabilirler.

Öte yandan, digoksin, beta blokerleri, verapamil ve amiodaron, atriyal-ventriküler iletimi baskılamak için uygulanır. Ekstrasistollerin bastırılması gerektiğinde, doktorlar lidokain uygular. Ancak supraventriküler ve ventriküler taşikardileri önlemek için flekainid, amiodaron ve beta blokerleri kullanılır.

Sonuç

Uzmanlar kardiyak ablasyon tekniklerinde büyük ilerlemeler kaydetmiş olsalar da, aritmi tipi ve hastanın profili, özellikle altta yatan kalp hastalığı varsa, seçtikleri tedaviyi etkiler.