Bebeğim Sürekli Kucak İstiyor. Neden?

Birçok anne neden bebeklerinin sürekli kucak istediklerini merak eder. Bu makalede bebeğinizin ihtiyaçlarının karşılanması için sizinle kurmaya ihtiyaç duyduğu bağdan bahsedeceğiz.

Bebeğim sürekli kucak istiyor. Çoğu anne bu cümleye oldukça aşinadır. Bu bazı annelerin hoşuna gitse de, bazı annelere de garip gelmektedir. Ama bunun sebebi nedir?

Doğum anında, bir bebek annesinin kim olduğunu tanıyamaz. Fakat daha ilk nefesinden itibaren, içgüdüsel olarak hayatta kalmak için neye ihtiyacı olduğunu bilir. Bebeği annenin rahmine bağlayan kanal, beslenmesini sağlayacak olan annesinin göğüs yolunu gösterir.

Bebekler annelerinin rahminde dokuz ay geçirirler ve doğduklarında hala yeterince gelişmemiş oldukları için hayatta kalmaları tamamen annelerinin bakımına bağlıdır. Anne bebek arasındaki bağ, bebeklerin doğumundan olgunlaşacakları zamana dek sağlıklı yaşamlarını garantileyecek yol olacaktır. Sevgi, onlara yaşama gücü verecektir.

Bebeğim Sürekli Kucak İstiyor

Anneler içgüdüsel olarak çocuklarını yetiştirir ve onlarla mümkün olduğunca çok vakit geçirirler. Fakat, küçük yavrularımızı desteklemek yerine çoğu zaman farklı düşüncelerin bizi etkilemesine izin veririz. Ne yazık ki, çoğu insan bize bebeğimiz her ağladığında onu kucağımıza almamamız gerektiğini söyler.

Çoğu insan eğer bebek her ağladığında onu kucağınıza alırsanız, onlara sizi nasıl manipüle edeceklerini öğretmiş olursunuz der. Bir de böyle yaparsanız kendi kendilerine hareket etmeyi öğrenemeyeceklerini eklerler.

Fakat bu, bebeğin bir şeyleri nasıl manipüle edeceğini ve kendi kendine hareket etmeyi bildiğini varsaymak olur. Bebekler memelidirler ve bu yüzden de hayatta kalmaları ve büyümeleri etraflarındaki en yakın anneye bağlıdır.

Bebeklerin Bağ Kurmaya İhtiyaçları Vardır

Bebekler, en azından hayatlarının ilk dokuz ayında, kucaklanmak ve annelerine yakın olmak isterler. Bu şekilde rahmin dışındaki hayata uyum sağlamaya çalışırlar. Ancak bu şekilde bebeğinizle aranızda bir bağ kurabilirsiniz.

Bebekler, annelerine yakın olarak ve onlarla fiziksel temas kurarak onların sevgisinin farkına varabilirler. Bebekler yalnızca aç, uykulu ya da altları kirli olduklarında ağlamazlar. Bebekler her zaman kucaklanmak isterler çünkü annelerinin cildi ile temas etmeleri anne sevgisini hissetmelerinin temel kaynağıdır. Ayrıca bebekler içgüdüsel olarak annelerine yakın olmak isterler ve bu yüzden de her zaman kucak istiyor olurlar.

Ayrıca, doğa, annelerin içgüdüsel hareket etmesini sağladığı için bebekler de içgüdüsel olarak savunma mekanizması geliştirir ve anneye yakın olmak isterler.

Maalesef, çoğu insan bebeklerin ayrı bir odada uyuması, belirli bir yemek düzenine uyması gerektiği ya da ağladıkları zaman rahatlatılmaya ihtiyaç duymadıklarını düşünürler.

Bebeğimizin dokuz ay boyunca rahmimizde hayatlarını sürdürüp kalbimizin yakınında uyuduklarının farkında değilizdir. Bu süre boyunca göbek bağımızla onları beslemiş ve her daim yanlarında olmuşuzdur.

Fiziksel Temas Eksikliği

1940’larda, Avusturyalı psikanalist Dr. Rene Spitz, yetimhanelerdeki ölümlerin çoğunun sevgisizlikten kaynaklandığını ortaya çıkaran bir çalışma yürütmüştür. Bu çalışmada Spitz, hastanelerde küvezlerde bakılan bebeklerle, hapishanede anneleri tarafından büyütülen bebekleri karşılaştırmıştır.

Anneleri tarafından büyütülen bebekler daha hızlı ve daha sağlıklı büyümüşlerdir. Öte yandan, izole bir şekilde büyüyen bebeklerin fiziksel ve zihinsel kusurlara sahip oldukları görülmüştür. Ne yazık ki, yetimhanedeki, anneleri tarafından kucaklanmayan ve onlar tarafından ilgi görmeyen bebeklerin %37’si hayatta kalamamışlardır.

Dr. Spitz’in bu tezi, yıllar boyunca eleştirilmiş ve teze şüpheyle yaklaşılmıştır. Fakat, 2007’de Science Dergisi Romanya’dan bu teorinin geçerliliğini ispatlayan bir makale yayınlamıştır.

Yapılan tüm klinik incelemeleri Avusturya’da yürütülen çalışmayı göz önünde bulundurarak gerçekleştirmişlerdir. Sonuçlar aynıdır. Sevgi bir bebeğin sağlığı ve gelişimi için temel unsurdur.

Romanya’daki yetimhanelerde yetişen ve annelerine yakın olamayan bebekler, evlerinde yetiştirilen bebeklere göre büyüme ve hayatta kalma açısından daha fazla problem yaşamışlardır.

Sevgi Doğaldır

“Bebeğimin her zaman kucak istiyor olması gibi, ben de her daim onun yanında olmak istiyorum.” sözleri bir annenin içgüdüsel olarak sarf edeceği sözlerdir. Bu sebepten ötürü, bir anne doğal olarak bebeğini kendine yakın tutacaktır.

Bağımlı bir şekilde çocuk yetiştiremeyeceğiniz doğrudur. Bebekler kendileri adına hayatlarıyla ilgili ne yapacaklarının kararını alamazlar. Çocuğunuzun her bir olgunluk aşamasından geçmesini beklemek bir hayli zordur. Hızlı bir dünyada yaşıyoruz ve beğenseniz de beğenmeseniz de bu durum çocuğunuzun büyümesini hızlandırır.

Dokuz aylık bağ kurma süreci bebekleri bağımsız hareket etmeleri için hazırlar. Fakat tam olarak bağımsız hareket etmeleri 2 yaşından itibaren başlar. Çocukluk ve ergenlikte bağımsız hareket etmelerini sağlayacak çeşitli adımlardan geçerler ve bu süreç 15 ile 18 yıl içerisinde sonlanır. Bebeğinizi kollarınız arasına almanız onu sevdiğinizi ifade etmenin en güzel yoludur.