Çocukluk Dönemi Kişilik Gelişimini Etkiler

Genç yaşta çocukların ebeveynleri ile olan ilişkisi, kişiliklerinin gelişiminde ve gelecekte başkalarıyla olan ilişkilerinde belirleyici bir faktördür.

Çocukluk, kişilik gelişiminin gerçekleştiği son derece hassas bir dönemdir.

Gerçek şu ki, yetişkinlerin yaşadığı sorunların birçoğu, hayatlarının bu evresinin bir sonucu olarak ortaya çıkar.

Çocukluk döneminde yaşadığımız her şeyin beynimizde bir iz bıraktığını aklımızda tutmalıyız. Bilinçli olmadığımız bir izdir, ama bu bizi önemli biçimlerde etkiler.

Pekiştirme çeşitleri ve kişilik gelişimindeki önemi

Çocukları eğitmek söz konusu olduğunda, pozitif ya da negatif pekiştirme yöntemleri seçebiliriz. Yapılacak en iyi şey, iki aşırı uç arasında bir orta yol bulmaktır.

• Olumlu pekiştirme, çocukların zayıf oldukları ya da yanlış yaptıkları şeyleri görmezden gelerek, iyi yaptıkları şeyleri kutlayıp takdir etmektir . Bu, çocuğun kendi hataları için sorumluluk almayı başaramadığı yüksek benlik saygısına yol açabilir.
• Diğer taraftan, olumsuz pekiştirme, çocuğun kötü yaptığı her şeye özel bir vurgu yapmaktır. Bu, düşük benlik saygısına yol açabilir, bu da onların kendilerini – özellikle de etraflarındakilere kıyasla – daha az düşünmelerine neden olur.
• Her iki uç da olumsuzdur ve her çocuğun kişiliğini etkiler. Bu nedenle, yetişkin olarak benlik saygısı sorunları yaşıyorsak, çocukluğumuza bir göz atmak neden bu sorunları yaşadığımızı gösterebilir.

Ailemize bağlılık bize damga vurur

Güvenli bağlanma

Güvenli bağlanma, çocuğun tüm ihtiyaçlarının anneleri tarafından karşılanmasıdır.

Fiziksel temas vardır, annelerine ihtiyaç duyarlarsa orada olacağını bilirler. Bu nedenle, çocuk sağlıklı bir bağ geliştirir.

Endişeli bağlanma

Endişeli ve kararsız bağlanma, bir çocuğun, bazı durumlarda çok dikkatli ve özenli ancak başka durumlarda soğuk ve uzak olan bir anneye sahip olması ile gelişir.

Sonuç, çocuğun çok fazla güvensizlikle büyümesidir.

Sakıngan bağlanma

Sakıngan bağlanma, çocukların ihtiyaçlarını görmezden gelme eğiliminde olan duyarsız anneler nedeniyle ortaya çıkar.

Sonuç olarak, çocuklar anneyi reddetmeyi, bağımsız olmayı ve ona ihtiyaç duymadığını öğrenir. Gelecekte, diğer insanlarla ilişki kurma problemleri olur.

Görebildiğimiz gibi, güvenli bağlantı en sağlıklı olanıdır. Bununla birlikte, endişeli ve kaçınan bağlanma, düşündüğümüzden daha yaygındır.

• Çocukluk döneminde endişeli bağlanma geliştirmiş olan bir kişi, partnerlerle ilişkilerde duygusal bağımlılıktan muzdarip olur. Bunun nedeni, sağlıklı bağlar kurmak ve kararlı olmak konusunda sorunlar yaşamasıdır.
• Çocukluk döneminde sakıngan bağlanma geliştiren biri, duygusal olarak mesafeli görünür ve birisi ona duygusal olarak yakınlaşmaya başladığında kaçar.
• Bu insanların başkalarıyla sağlam ilişkiler kurması zordur.

Çocukluk döneminde kişilik gelişimi

Gördüğümüz gibi, çocukluk döneminde kişilik gelişimi, anne babaların, özellikle de annelerinin çocuklarıyla kurduğu ilişki sayesinde, üretilen pekiştirme ve bağlanma türüne göre değişkenlik gösterir.

Böylelikle, çocuklara gereken ilgiyi nasıl vereceğini bilmek, ilişki sorunlarımızın onları etkilemesine izin vermemek ve onlara güvenli bir bağ sunabilmek, onların kişisel gelişimi için çok faydalıdır.

Ne yazık ki, anne-babalar genellikle bunu akılda tutmazlar ve sorumlulukları, çalışmaları ve çocuklarının sürekli ihtiyaç duydukları ilgiden dolayı, bunların hepsi arka plana düşer.

Ancak, kişilik gelişiminin çocukluk döneminde gerçekleştiğini ve çocukların gelecekte belirli sorunlara sahip olmaması için ebeveynlerin ellerinden geleni yapması gerektiğini unutamayız.

Duygusal bağımlılık, diğer insanlarla duygusal bağlar kuramama, korku içinde yaşama ve ilişkilerde güvensizlik … Bütün bunlar öyle kendi kendine oluşmaz: bir sebebi vardır ve bu, bireyin çocukluğunda yatar.