3 Tür Renk Körlüğü

Durumun çeşitli tezahürleri olduğundan, renk körlerinin tümü renkleri aynı şekilde algılamaz. Size bunların ne olduğunu ve özelliklerini göstereceğiz.

Renk körlüğü, renk dalga boylarını algılamada zorluk ile karakterize bir göz rahatsızlığıdır. Çoğu vaka genetik nedenlere bağlı olarak gelişir, ancak çevresel etkileşimler nedeniyle renk körlüğünün ortaya çıkması da mümkündür. Renk körlüğünün üç tür olduğundan, bunların ve farklılıklarının farkında olmakta fayda var.

Gerçekten de, bu durum birkaç farklı şekilde kendini gösterir. Ulusal Göz Enstitüsü, üç tür renk körlüğü ayırt eder ve bunların da birkaç alt türü vardır. Teşhisi konulan her hasta renkleri aynı şekilde algılamaz ve bu, ön yargılardan ve klişelerden kaçınmak için dikkate alınması gereken bir durumdur. Aşağıdaki satırlarda, çeşitlerini ve özelliklerini ayırt edeceğiz.

Başlıca renk körlüğü türleri

Genel olarak üç tür renk körlüğü vardır: kırmızı-yeşil, mavi-sarı veya tam renk körlüğü. Bu kategoriler spesifik değildir ve içlerinde tezahür olasılıklarını tanımlayan alt kategorilere sahiptir.

Renk körlüğü, renk dalga boylarını algılama veya yorumlamada retina konilerinin (özel hücreler) bir kusurundan kaynaklanır. Bunun nedeni ya çalışmamalarıdır ya da hiçbirinin olmamasıdır. Şimdi, aralarındaki farkları ayırt etmek için bu üç tür renk körlüğü hakkında ayrıntılara gireceğiz.

Kırmızı-yeşil renk körlüğü

Kırmızı-yeşil renk körlüğü, dünya çapında hastalığın en yaygın tezahürüdür. Çalışmalara göre, bu Avrupa kökenli erkekleri % 8, kadınları da % 0,4’e düştüğü bir yüzdesi kadar etkiler.

Bu varyanttan muzdarip olanlar, fotoreseptörlerin yokluğu veya arızası nedeniyle kırmızı ve yeşil tonları ayırt etmekte zorlanırlar. Bu genler X kromozomu üzerinde kodlanmıştır, bu yüzden erkeklerde daha yaygın olmasının nedeni budur. Aşağıdaki alt türler ile ayırt edilir:

• Tesniye: Bu, kırmızı-yeşil renk körlüğünün en yaygın türüdür ve bazı tonları ayırt edebilmelerine rağmen yeşil rengin daha zayıf bir ton almasına neden olarak insanları etkiler. Bu, çok fazla ışık olduğunda yeşilin kırmızıya çok yakın ve az ışık olduğunda siyah veya kahverengiye (yeşilin koyu tonları) yakın olarak algılanmasına neden olur. Deutan renk körlüğü olarak da bilinir.
• Deuteranopia: Bu varyanta sahip kişiler, spektrumun kırmızı, sarı ve yeşil dalga boylarını ayırt etmekte zorlanırlar. Bunun nedeni, yeşil renk için fotoreseptörlere sahip olmamaları veya hiç çalışmamalarıdır. Bu nedenle, bu rengi yukarıda belirtilenlerden ayırt edemezler. Renk tayfı neredeyse tamamen sarı ve mavi tonlarında asimile edilmiştir.
• Protanomali: Bu varyanta sahip kişiler, kırmızı dalga boyu için fotoreseptörde bir mutasyona sahiptir, bu da kırmızı dalga boyunun daha zayıf yorumlandığı anlamına gelir. Parlak ışıkta kırmızı, diğerlerinin yanı sıra yeşilin tonlarına, koyu pembeden griye ve koyu mordan maviye daha yakın olacaktır.
• Protanopi: Bu durumda, hastalarda kırmızı renk için fotoreseptörler yoktur, bu da kırmızının tonuna ve ışığın yokluğuna veya varlığına bağlı olarak yeşil, sarı veya gri ile karıştırılmasına neden olur. Örneğin, menekşe, lavanta ve mor tonları maviden ayırt edilemez ve trafik ışığının kırmızısı donuk olarak algılanır.

Genel olarak deuteranomali ve protanomalinin kırmızı-yeşil renk körlüğünün en hafif formları olduğunu söyleyebiliriz. Çoğu insan günlük yaşamlarında herhangi bir komplikasyon yaşamaz ve birçoğu renk körü olduklarının farkında bile değildir. Deuteranopia ve protanopia en şiddetli varyantlardır ve gerçekliğin algılanmasında orta dereceli komplikasyonlar yaratabilir.

Mavi-sarı renk körlüğü

Mavi-sarı renk körlüğü, en yaygın renk körlüğü türlerinden ikincisidir. Eski adı yanıltıcı olabileceğinden tritan renk körlüğü olarak da bilinir. Gerçekten de, bu varyanttan muzdarip olanlar, mavi ve mavimsi-yeşil tonları algılamakta zorlanırlar.

Bu eksikliği olan kişiler sarı ve kırmızımsı tonları da ayırt etmekte zorlanırlar. Kalıtsal olabilse de, birçok insan dabu tip göz rahatsızlıkları yaşa bağlı doğal dejenerasyon nedeniyle gelişir. İki alt türü vardır:

• Tritanomali: Bu tip insanlarda mavi pigmentin fotoreseptörlerinde bir kusur vardır ve bu da soluk tonlarda görülmesine neden olur. Erkekleri ve kadınları eşit olarak etkileyen nadir bir renk körlüğü şeklidir. Bu varyanta sahip kişiler mavi ile yeşili ve kırmızı ile menekşe rengi arasında ayrım yapmakta zorlanırlar.
• Tritanopia: Bu tip hastalarda mavi dalga boyunun fotoreseptörleri yoktur, bu nedenle bu rengi hiç ayırt edemezler. Diğer kombinasyonların yanı sıra mavi-yeşil, mor-kırmızı ve sarı-pembe arasında ayrım yapamazlar.

Önceki renk körlüğü türlerinde olduğu gibi, fark, dalga boyunu almada koninin anormalliğinden kaynaklanır (bunu daha az parlak veya daha mat veya daha az yoğun bir ton olarak algılar). Ayrıca tamamen olmayabilir veya işleyişinde eksik olabilir ve bu, bir kişinin tonu ne olursa olsun rengi takdir etmesini engeller.

Tam renk körlüğü

Tam renk körlüğü, dalga boyu spektrumunun renklerini ayırt edememe durumudur. Hastanın gözleri fizyolojik olarak ayırt edebilmesine rağmen renkleri algılayamadığı veya yorumlayamadığı bir durum olan renk agnozisi ile ilgili değildir.

Uzmanlara göre, 30.000 kişiden sadece 1’inde görüldüğü için, renk körlüğünün en az görülen türüdür. Önceki vaka gibi, farklı derecelerde (hafif, orta veya şiddetli) gelişebilir, ancak genellikle iki alt tip ile ayırt edilir:

• Çubuk monokromisi: Buna genellikle akromatopsi denir ve retinada koni olmaması ile ayırt edilir. Renkleri ayırt edememenin yanı sıra, insanlar orta ve yüksek ışık yoğunluğu ayarlarında görmede sorun yaşarlar (daha az ışık olduğunda görmeleri daha iyidir).
• Koni monokromisi: Bu varyanta sahip kişilerin çubukları ve konileri vardır. Ayrıca ışığa duyarlılık ve azalmış görme keskinliği gösterirler, ancak bu önceki duruma göre daha azdır. Şiddete göre, parlaklıktaki farklılıkları ayırt edebilirler, ancak gölgelerdeki farklılıkları ayırt edemezler.

Genel olarak, tamamen renk körlüğü olan bir kişi, gerçeği grinin farklı tonlarında algılar. Bu, renk körlüğünün en şiddetli şeklidir, neyse ki, daha az yaygındır. Genellikle nesneleri algılamayı daha da zorlaştıran görme sorunları eşlik eder.

Bu, farklı renk körlüğü türlerine ilişkin açıklamamızı tamamlıyor. Daha hafif formlarında, özellikle ilk iki varyantında, hastaların çoğu bu duruma sahip olduklarının farkında olmayacaktır. Genellikle ömür boyu stabil olan ve her iki gözü de eşit olarak etkileyen bir durumdur. Herhangi bir varyantınız olduğunu düşünüyorsanız, bir uzmana danışmaktan çekinmeyin.