Bethany'i Kanser Değil Okul Zorbalığı Yendi
Bir anne ve babanın en büyük korkusu çocuklarının kansere yakalanmasıdır. Ölüm korkusunun yanında tedaviler, yan etkileri, devam ya da tekrarlar gibi her şey bir anne babanın korkulu rüyasıdır. Bugünkü makalede kanseri yenmiş olsa da, okul zorbalığı sebebiyle intihar eden Bethany’den bahsedeceğiz.
Ne kadar zorlu bir süreç olsa da, her gün daha da fazla çocuk kanserle başa çıkabildiğini kanıtlamaktadır. Ancak Bethany’nin başına gelenler gibi bazı durumlar var ki, çocukları mahvetmektedir.
Yıllarca okul zorbalığına maruz kalan 11 yaşındaki Bethany intihar etti. Zorbalar, saldırmak için onlardan farklı biri arayışındaydılar ve görünüşe göre Bethany onlar için harika bir hedefti.
3 yaşında kanseri yenmesinin sonucu olarak Bethany’nin ağzı yamuktu. Bu durum bazı sınıf arkadaşlarının onunla acımasızca dalga geçmesi için yeterli bir sebepti.
Bethany dayanabildiği kadar bu duruma dayandı. Ailesine ve okul idaresine gördüğü zorbalıktan bahsetti; ancak okulun ve ailesinin bütün çabalarına rağmen hiçbir şey değişmedi. Ardından intihar etmeye karar verdi.
Bethany ve arkadaşı durumu posterlerle anlattı
Ciddi bir hastalıktan bu kadar küçük bir yaşta kurtulmak bazı izler bırakır. Kanser hastasıysanız, her gün ve her saniye ölüme karşı verilen bir savaştır ve ilk öğrendiğiniz şey hayata tutunmanız gerektiğidir. Bu süreçte sizin destekleyen insanlar varsa her şey daha kolaydır.
Bu yüzden, Bethany diğer çocukların zorbalıklarına dayanamayıp kendine bir yoldaş aradı ve bu kişi de en yakın arkadaşıydı. Üzerlerine “Zorba değil, arkadaşlar” posterleri iliştirdiler. Böylece okul idaresi bu durumdan ilk ve son kez haberdar oldu.
Durum bu kadar aşikar olunca, problemin varlığını inkar edemediler. Verdikleri cevap ise açıktı: Bir şey yapamıyoruz. Bu davranış, Bethany’nin ailesi için damlayı taşıran son damlaydı. Problemin farkında olan anne ve baba, okul yetkililerinin kızlarına göz kulak olabilecekleri umuduyla okulla iletişme geçtiler.
Mutlaka göz atın: Çocuk İstismarını Tespit Etmeyi Öğrenin
Maalesef bu da yeterli değildi. Okul yönetimi, Bethany ve arkadaşının protestosundan bir gün önce durumun farkına vardıklarını; ancak nasıl başa çıkacaklarını bilemediklerini ifade etti.
Okul zorbalarının Bethany’i bu kadar etkilediğini tahmin edemediler. Şikayetlerinin göz ardı edilmesinin ardından, Bethany eve döndüğünde muhtemelen çoktan kararını vermişti. Üvey babasının bir silahı olduğunu biliyordu ve onu hayatına son vermek için kullandı.
Okul zorbalığı ne yazık ki; ameliyattan, kemo ve radyoterapiden hatta bir beyin tümörüyle verilen savaşta yamuk bir gülümsemeyle galip çıkmaktan daha zordu.
Arkadaşlarının hedefi olmanın şaşkınlığı, okulun onu sürüklediği yalnızlık ve zorbaların zorbalıklarına devam ettiği koca bir sistemin başarısızlığı Bethany’nin gözlerindeki ışığın sönmesine sebep oldu.
Gittikçe artan bir problem: Okul Zorbalığı
İspanya merkezli sivil toplum örgütü Save the Children’ın (Çocukları Kurtarın) istatistiklerine göre çocukların %9.3‘ü bu problemden müzdarip olduğunu, %6.9’u ise sanal zorbalığın kurbanı olduğunu söylüyor.
Bu veriler neler olup bittiğini merak etmemize neden oluyor. Çocukların ve gençlerin yıllar öncesine kadar hayal edemediğimiz bir şekilde bilgi erişimine sahip olduğu bir dünyada, normal olmadıkları gerekçesiyle okul zorbalığına maruz kalan çocukların sayısında düşüş olmaması şaşırtıcı bir durumdur.
Öğretmenler, bürokratik zorunlulukların arttığı büyük sınıflarda ve ailelerin çok fazla şey talep ettiği; ancak kendilerinin hiçbir şey yapmadığı bir çevrede eğitimin çok zor olduğunu söylüyor.
Öğretmenlerin çalışma şartları ve saatleri, bazı değerlere zemin oluşturmak için yetersiz kalıyor. Ayrıca öğretmenler bunun onların görevi olmadığını ve böyle bir şanslarının da olmadığını düşünüyor.
Belki de zorbalık yapanları dinleyerek bu fenomeni ortadan kaldırmanın zamanı gelmiştir. Bir başkasına zorbalık yapan 10 yaşındaki bir çocuğun aklından neler geçiyor? Başkalarını ezmek neden onları güçlü hissettiriyor? İçlerindeki öfke ve agresiflik nereden geliyor?
Bir sorunu çözmek için kaynağına inmek gerekir. Bu duruma daha fazla dikkat gösterirsek, okulun ve ailelerin kendi rollerini katabilecekleri bir sistem oluşturabilirsek, kanserden daha tehlikeli olabilen okul zorbalığını ortadan kaldırabilecek kapsamlı bir plan ortaya çıkarabiliriz.
