Çocuklar Giremez: Kurumlar Çocukları Yasaklıyor

Dünyayla iletişim kurmaktan ve öğrenmekten hoşlanan mutlu bir çocuk, gürültücü ve neşeli olacaktır. “Çocuklar Giremez” son yıllarda oldukça dikkat çeken ve bizi gerçekten ilgilendiren bir harekettir.

Oteller artık müşterilerine “çocuksuz” konaklama imkanı sağlıyor. Bu, etrafta koşan çocuklar, geceleri ağlayan bebekler ya da havuz kenarında gürültü yaparak oynayan çocuklar olmayacağı anlamına geliyor. Aynı şey restoranlar ve barlarda da başladı.

Bu hareket Amerika ve İngiltere’nin her yerinde iyice yerleşiyor. Haydi bu görece karmaşık konunun üzerine birkaç dakika derinlemesine düşünelim. Çocuk olmanın nasıl bir şey olduğunu gerçekten unuttuk mu?

Çocukluğu tanımlayan harika, gürültücü ve neşeli yıllarla bağlantı kuramayacak kadar az mı empati yapabiliyoruz? Sizi bu yazıda bizle birlikte bu konuyu derinlemesine düşünmeye davet ediyoruz.

“Çocuklar Giremez” halka açık alanlara geliyor

Kanalı şarkıcı ve söz yazarı Sarah Blackwood olayıyla başlayacağız. Geçtiğimiz yıl onu derinden etkileyen bir olay başına geldi. Hikayesiyle, toplumun önemli bir konu üzerine kafa yormasını umuyor.

7 aylık hamile Sarah, 23 aylık çocuğuyla San Francisco’dan Vancouver’a uçakla gidecekti. Bu onun ilk yolculuğu değildi; ama bu defa bir şeyler farklıydı. Uçak daha kalkmadan oğlu ağlamaya başladı.

Bütün yolcuların rahatsızlıkla onlara doğru bakması uzun sürmedi. Sonra kadın şöyle şeyler duymaya başladı: “Ne kadar kötü bir anne,” “Kendi çocuğuyla başa çıkamıyor.”

Sonra, hostes onu çocuğunu sakinleştirmesi gerektiği konusunda uyardı; çünkü diğer yolcular şikayet ediyordu. Eğer çocuğu ağlamayı kesmezse kadının uçaktan indirileceği söylendi.

Genç annenin neredeyse dili tutulmuştu. Çocuğu sadece 10 dakika ağladı, sonra uyuyakaldı ve uçak inene kadar uyanmadı. İnsanlar ebeveyn olmanın ne demek olduğunu unuttu mu? Hiç kimse bebeklerin ağladığını, güldüğünü, bağırdığını ve cıyakladığını hatırlamıyor mu?

Çocuk korkusu ya da ağlayan çocuğun kötü yetiştirilmenin bir sonucu olduğu düşüncesi

Bu çoğu ebeveynin her gün tecrübe ettiklerine sadece küçük bir örnektir. Alışverişe ya da sinemaya gitmek ya da restoranda yemeye gitmek… Eğer bir çocuk bağırırsa, ağlarsa ya da başka bir yolla insanların ilgisini çekerse, bunun sebebi ebeveynlerinin “bir şeyleri doğru yapmıyor” olması…

Bu yanlış ve yaftalayıcı bir düşüncedir. Her çocuk, kendi kişiliği ve diğerleriyle iletişimi ile eşsizdir. Bazıları daha az dinlenir, diğerleri daha sakin olmaya meyillidir. Fakat bu her zaman çocuğun yetiştirilmesinin bir sonucu değildir.

Bebekler ağlar. Ağlamak, onların bir şey isteme, iletişim kurma yollarıdır. Bu her annenin anladığı doğal bir şeydir. Dolayısı ile yolculuk yaparken ve yolculuk sırasında çocuklarını sakinleştirmeye çalışan ebeveyn gördüğümüz zaman daha empatik ve saygılı olmalıyız.

Çocuk korkusu Amerika ve İngiltere gibi pek çok yerde, “Çocuklar Giremez” prensibine bağlı kalarak küçük çocukların girişine izin verilmemesine sebep oluyor. Bunu yapmak, aynı zamanda ebeveynlerin girişini de engelliyor. Bu kesinlikle üstünde düşünülmesi gereken bir durumdur.

Seyahat firmaları istedikleri herhangi servisi vermekte özgür gibi görünüyor. Eğer bir kişi çıktığı tatil sırasında çocuk görmek ya da duymak istemiyorsa, seçimlerine saygı göstermeliyiz.

Mutlu bir çocuk koşan, bağıran ve ilgi isteyen bir çocuktur

Çocuklar her şeye dokunmak, tecrübe etmek, hissetmek, gülmek ve öğrenmek ister. Eğer onları susmaya, ağlamalarını kesmeye, yumuşak konuşmaya ve oturdukları yerden kalkmamaya zorlarsak, yaptığımız şey kendi başına keşfetmekten korkan, korkak çocuklar yetiştirmektir.

• Ağlamalarına cevap verin, onları susturmaya çalışmayın. Eğer bir çocuk bir şeye dokunmak isterse, doğal olarak onların zarar görmesini istemeyiz; fakat bir çocuğun keşfetmeye, meraklı olmaya ve çevresiyle iletişim kurmaya ihtiyacı vardır.
• Çocukluk doğası gereği gürültücüdür. Çocuk olmayı hatırlamak için ana okuluna gitmeniz gerekmez.
• Zamanla onlar da büyüyecek ve uçakta sessiz olmayı öğrenecektir.