Misfonya ile Yaşamak Nasıl Bir Şey?

Misfonya ile yaşayanlar, bu durumla başa çıkmak için uygun stratejiler geliştirmedikleri sürece bu durum işkenceye dönüşebilir. Bu nadir sorun resmi bir hastalık olarak bile kabul edilmiyor.

Misfonya, neredeyse hiçkimsenin farkedemediği sorunlardan biridir. Misfonya ile yaşayanlar, diğer pek çok kişinin farkına bile varmadığı önemsiz seslerin sonucu olarak mutlak işkence içinde yaşarlar. Örneğin sakız çiğneyen bir kişinin sesi, yağmurun sesi, bir kalemin kağıda değdiğinde çıkardığı ses.

İşleri daha da kötüleştiren şey, birçok sağlık çalışanının misfonya yaşayanların şikayetlerini görmezden gelmesidir. Bu hastaları manyak, bipolar veya şizofren olarak etiketleme eğilimindedirler.

Misfonya ile yaşamak küçük bir şey değildir. Hastalar, sürekli tahammül edilemeyen uyaranlar karşısında karşılaştıkları ıstırapla başa çıkmak zorunda kalırlar. Ayrıca soruna dair genel bir anlayış eksikliğiyle de yüzleşmelidirler. Dahası, sese karşı bu seçici aşırı duyarlılık için şu anda mevcut bir tedavi yoktur.

Misfonya nedir?

Misfonya terimi, kelimenin tam anlamıyla “gürültüye karşı nefret” anlamına gelir. Bireylerin günlük seslere orantısız bir ret gösterdiği bir rahatsızlığı ifade eder. Akustik duyarlılığın patolojik bir formu olarak tanımlanır.

Bu bozukluğa sahip kişiler belirli sesler duyduklarında, rahatsızlık duyarlar ve çığlık atma veya bir şeye vurma arzusu yaşarlar. Nefes alma sesleri kadar yaygın olan sesler, öfke, endişe ve panik duygularına neden olabilir.

Misfonya yaşayan tüm insanlar aynı seslere duyarlı değildir. En yaygın tetikleyiciler yiyecek çiğneme, yudumlamak, yutmak vb. ile ilgilidir. Bununla birlikte, bir sandalyenin gıcırtısı veya parmakların hafifçe vurulması gibi sinir bozucu sesler de tetikleyici olabilir.

Misofonya nedenleri ve semptomları

Misfonya, 90’lı yıllarda yalnızca tıbbi bir sorun olarak kabul edilmiştir. Bununla birlikte, bilim topluluğu bunu bir hastalık olarak henüz tamamen kabul etmemiştir. Günümüzde misfonya teşhisi konusunda yetkin olan birkaç doktor bulunmaktadır.

Tüm bulgular, insanların nörolojik bir sorundan dolayı bu rahatsızlıktan muzdarip olduğunu göstermektedir. Mevcut araştırmalara göre, bu bireyler ön insulada olağandışı aktivite sergiliyor. Uzmanlar, duyguların işlenmesinde algıdan kaynaklanan bir anormallik olduğuna inanıyor.

Bu problem, başlı başına bir klinik durumdan çok bir semptom olarak kataloglanmıştır. Çocukluk döneminde ortaya çıkma eğilimindedir, ancak yaşamın ilerleyen dönemlerinde ortaya çıkan misfonya vakaları da vardır. Sese karşı aşırı seçici duyarlılığın ve bunun yarattığı kaygının yanı sıra, bu durumun başka görünür tezahürleri yoktur.

Bir kişinin misfonyadan muzdarip olup olmadığını belirlemek için belirli bir test yoktur. Daha ziyade, teşhis genellikle bir bireyin belirli seslere tepkisini gözlemlemenin sonucudur. Pek çok insan belirli seslerden hoşlanmayabilirken, misfonya ile yaşayanlar orantısız tepkiler gösterirler.

Misfonya ile Yaşamak Nasıl Bir Şeydir?

Misfonya, bir kişinin hayatını tamamen değiştirir. İlk sonuçlardan biri sosyal izolasyon ve kişinin aile destek sistemini kaybetmesidir. Bir kişinin günlük seslere karşı tahammülsüzlüğünün ne kadar büyük olduğuna bağlı olarak, aşırı rahatsızlık ve endişeden kaçınmak için başkalarından izole olması gerekebilir. Bu özellikle geçerlidir çünkü tiksinti neredeyse her zaman başka bir kişinin çıkardığı seslerle ilgilidir.

Durum çok yorucu olabilir ve bireylerin evden uzakta çalışmasını engelleyebilir, çünkü böyle yapmak onları sürekli gürültüye maruz bırakır. Bilgisayar klavyesi veya bir başkasının nefes alması gibi seslerin ortadan kaldırılamaması, bir kişinin sosyal entegrasyon olanağını sınırlar.

Misfonya ile yaşayanlar bazen kulaklık kullanmayı ve her zaman müzik dinlemeyi seçerler, çünkü çoğu melodik seslerden rahatsız olmazlar. Bu, çevrelerindeki gürültülerden uzaklaşmalarına olanak tanır. Aynı şekilde, kişiler kulak tıkaçları, gürültü önleyici kulaklıklar veya gürültü önleyici kasklar kullanabilir.

Yapılabilecek bir şey var mı?

Şu anda misfonyanın herhangi bir tedavisi yoktur. Aynı şekilde, konuyla ilgili devam eden birkaç araştırma vardır.

Bu arada, hastalar uyumsal davranışlar geliştirmeye çalışmalıdır. Başka bir deyişle, sosyal izolasyon ihtiyacını önleyen stratejiler keşfedin. Bu durumlarda psikoterapi özellikle faydalıdır.

Rahatlama ve meditasyon teknikleri de yardımcı olabilir. Ortaya çıkan endişenin üstesinden gelmek için etkili araçlar sunarlar. Her durumda, hastaların yakın arkadaşları ve aileleriyle konuşması önemlidir, böylece durumun farkında olabilir ve onu anlayabilirler.