Psikanaliz Tam Olarak Nedir? Nasıl Çalışır?
Psikanaliz, psikolojinin temel tarihsel emsalidir. Aslında, günlük hayatımızda bu tür göndermeler duymak yaygındır.
Çoğu zaman insanlar doğal olarak “bilinç kaybı“, “bastırma” veya “zihinsel yanılgı” gibi terimler kullanır. Tüm bu sözler psikanaliz alanından gelir.
Bu makalemizde, psikanalizin ne olduğunu ve nasıl çalıştığını anlamak için psikanalistleri gözden geçireceğiz.
Her şey Sigmund Freud ile başlar.
İlginizi çekebilir: İnsan Beyni Hakkında 6 İlginç Gerçek
Psikanaliz nedir?
Psikanalitik teori, insan davranışının farklı bilinç düzeylerindeki bir dizi psikolojik etkileşimin ürünü olduğunu ileri sürer: bilinç dışı, bilinç altı ve bilinç.
Freud, psikanaliz teorisini kökenini yarattığı için muazzam bir kabul gördü.
Psikoloji zamanla daha bilimsel ve daha az felsefi bir yön aldıkça, psikanalitik kavramlar giderek daha fazla sorgulanmaya başlandı. Şu anda, psikanalizi, insan zihninin işleyişini bilinçsiz bir yönden anlamak için bir teori olarak tanımlayabiliriz.
Aslında psikoloji, psikanalitik teoriden ayrılmıştır. Bununla birlikte, psikanaliz kavramlarının çoğu psikolojik dil içinde kalır ve insan düşüncesinin bazı fenomenlerini örnekleyebilir.
Psikanalitik teori, modern psikolojinin kökenlerini temsil eder – özellikle psikoterapi alanında. Pek çok psikolog, terapi olarak psikanalizi sever ve hatta psikoloji diplomasına sahip olmanın yanında psikanalitik terapist olarak daeğitim alır.
Psikanaliz nasıl çalışır?
Bu kelime, psikanalitik terapinin ana kaynağıdır. Haftalık sürekli seanslar düzenleyerek hastaları geçmişlerinden gelen durumlarla yüzleştiren diyaloglar yoluyla yardımcı olabilir.
Çocukluk, psikanaliz seanslarında en çok vurgulanan aşamalardan biridir. Dahası, bu tedavilerin işleyişindeki ana fikir, belirli bilgilere erişmektir. Bu bilgiler, insanların bilinç dışı zihinlerinde bastırdığı şeydir.
Bu, bir hastanın geçmiş deneyimlerini uyarlanabilir bir şekilde içselleştirmesini ve şu anda daha uygun şekilde tepki vermesini sağlamanın yoludur.
Freud’a göre, psişik aparatta üç aşama vardır: “id”, “ego” ve “süperego”. İd, insanların doğuştan gelen arzularını temsil eder; süperego, bireyin çevresi ile olan ilişkisinin ürünüdür. Arzular ve bir arada yaşama arasında bir denge arar. Son olarak, ego bilinç aşamasıdır.
Psikanaliz, yıllarca sürebilen uzun bir tedavi sürecidir. Bazıları, sonuçları elde etmek için gereken sürenin ters etki yaptığını düşünüyor. Bu teoriyi eleştirenler, bir kişiyi böylesine uzun bir geriye dönük inceleme sürecine tabi tutmanın hiçbir anlam ifade etmediğini iddia ediyor.
Psikanalizin temel ilkeleri
Her psikanalist hastasını o hastanın özel ihtiyaçlarına göre tedavi edebilmelidir. Bu nedenle, terapötik yaklaşım tarzları büyük ölçüde süreci yöneten profesyonele bağlı olacaktır.
Ancak göz ardı etmememiz gereken bazı temel ilkeler vardır. Psikanalizin nasıl çalıştığını daha iyi anlamamızı sağlayacak bazı yönergeler şunlardır:
- Öncelikle, mevcut çatışmaların nedeni genellikle çözülmemiş çocukluk sorunlarında yatmaktadır.
- Ayrıca, hastanın psikolojik çatışmaları bilinçsiz düşünce süreçlerinin sonucudur.
- Semptomatolojinin nedeni gizli sorunlardır.
- Son olarak, psikanalitik süreç bu bilinçdışı düşüncelerin bilinçli hale gelmesine yardımcı olur (o anda özne, çatışmasının gerçek çözümüne erişebilir).
Psikanalitik teoride dürtü ve itki kavramları da vardır.
Her şeyden önce dürtüler, insanların yoğun ve kontrol edilemeyen arzularını temsil eder. Düşünmeden edemediğimiz özlemlerdir bunlar.
Dürtüler içgüdüseldir ve tatmin edilmek isterler. Bunun aksine itkiler, her öznenin sahip olduğu ve mantıklı bir şekilde yorumladığı tüm sosyal normlar ve ahlaki bilgilerdir. İtkiler, insanları dürtülerini uyumsuz yollarla tatmin etmekten alıkoyar.
İlginizi çekebilir: Beyninizi Güçlendirmek İçin Yapabileceğiniz 4 Şey
Psikanalitik terapinin amacı nedir?
Psikanalitik süreç, kişinin kendi kişiliğini kapsamlı bir şekilde anlamasına yardımcı olur. Bu nedenle terapiler, yoğun ve tekrarlayan duygusal sıkıntı yaşayan kişiler için oldukça iyi sonuç verir. Bunun nedeni, sorunlarının kesin nedenlerini anlamalarına yardımcı olmasıdır.
Bir hasta, rahatsızlığının kaynağını bulabildiğinde rahatlar. Belirsizliği gidermenin etkisi oldukça iyileştiricidir.
Ancak, psikanalitik süreç, belirli bir çatışmaya hızlı bir çözüme ihtiyaç duyanlar için tavsiye edilmez.
Yukarıda bahsettiğimiz gibi, Sigmund Freud’un yarattığı teori, kişiliğin bilinçsiz yönlerine odaklanır. Kısa ve orta vadede erişimi kolay olmayan kısımlardır bunlar. Savunma mekanizmaları, hızlı sonuçların ana dezavantajlarıdır.
Freud, insanların bazı rahatsız edici gerçeklerle yüzleşmeye başladıklarında, zihinlerinde onları koruma amacıyla bir dizi psikolojik olgunun meydana geldiğini tespit etti. Paradoksal olarak, bilinçdışının savunma mekanizmaları, gerçeğe erişimi engelledikleri için zararlı bir etkiye sahiptir.
Teorinin eleştirileri
Psikanalitik teori, tarihi boyunca ciddi bir şekilde eleştirildi, çünkü varsayımlarının birçoğunun etkili olduğu kanıtlanmadı. Yani, şimdiki zamandaki bir çatışmayı çözmek için çocukluklarına geri dönmek bazılarının işine yarıyor ama bu herkes için geçerli olan bir durum değil.
Gördüğünüz gibi, psikanaliz anekdotlara dayalı bir tedavi kaynağı olarak görülmeye başlandı. Bununla birlikte, psikolojik jargon dünyasında, bu teoriden türetilen kelimeler ve terimler sembolik bir bakış açısıyla geçerliliğini korudu.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Soto, Damián Pachón. “Psicoanálisis:” Crítica, Psicoanálisis y Emancipación. Ediciones USTA, 2019. 59–80. Crítica, psicoanálisis y emancipación. Web.
- Vezzetti, Hugo. “Historia del psicoanálisis: complejidad y producción historigráfica [conferencia].” Psiquiatría, psicología y psicoanálisis: historia y memoria. 2000. 63-82.
- Jaramillo Zapata, Jorge Iván. “El Psicoanálisis En La Universidad.” Poiésis 38 (2020): n. pag. Poiésis. Web.
- Domínguez, Juan Pablo Sánchez. “El Psicoanálisis y Su Objeto de Investigación.” Tempo psicanalitico 51.1 (2019): 259–287. Tempo psicanalitico. Web.
- Laguna, Valle et al. “Sobre El Psicoanálisis y Las Psicoterapias de Orientación Psicoanalítica.” Temas de psicoanálisis 17 (2019): 1–24. Print.
- Escars, Carlos. “La pulsión y sus diques. Una puntuación de la Teoría sexual.” (2001).
- Palomero Pescador, José. “¿Sique Vigente, Hoy, El Psicoanálisis?: La Polémica Continúa.” Revista Interuniversitaria de Formación del Profesorado 20.2 (2006): 233–266. Print.
