Kısıtlayıcı gıda alım bozukluğunu önlemek amacıyla, çocuklarınız için iyi bir örnek oluşturmalı ve her türlü besin grubundan yiyeceği tüketmelisiniz. Bu şekilde, çocuklarınız sizi taklit eder ve daha az problem yaşayarlar.
Çoğunlukla çocuklarda görülen kısıtlayıcı gıda alım bozukluğu, kişinin geçici bir istekle belirli yiyecekler yemeyi reddettiği ya da sadece çok az miktarda yediği zaman ortaya çıkar. Gelecekte, anoreksiya veya bulimia gibi pek çok probleme neden olabilir. Bu yazımızda, bu gıda alım bozukluğu hakkında daha fazla bilgi edinin.
Bu, çocuklukta başlayan ve belirli gıdaların alımını önleyen veya azaltan bir hastalıktır.
İlk başta anne babalar tarafından kabul edilen bir davranış olarak başlayabilir çünkü mutfakta sorun yaşamak istemedikleri için çocuklarının istediklerini yemesine izin verebilirler ancak bu durum çocuk gelişiminde çok fazla soruna yol açar.
Kapris ya da yaramazlıkla alakalı olan kısıtlayıcı gıda alım bozukluğu, çocukların sadece istediklerini yemesine ve sevmedikleri yemekleri reddetmesine yol açar.
Çoğu durumda, çocuklardan onay alan yiyecekler hamburger, patates kızartması, pasta ve pizzadır. Çocukların yemeyi reddettiği yiyecekler ise meyve ve sebzelerdir.
Pek çok çocuk abur cubur yemeyi sever ve brokoli, elma veya mercimek gibi yiyecekleri asla tüketmez.
Çocuk, vücudunun ihtiyaç duyduğu yeterli vitaminleri, proteinleri ve besinleri tüketmediği için bu bozukluğun beslenme yetersizliği ile sonuçlandığı unutulmamalıdır.
Kısıtlayıcı besin alım bozukluğu, çocuğun istediği şeyi yemesi için ona özgürlük verilmesi olarak “maskelenebilir”.
Ancak, çocuk meyve yemek istemese de, kendi iyiliği için ve gelişme süreci için bunu yapmalıdır.
Kişinin geleceği çocukken ne yediğine bağlıdır. Yemek konusunda “seçici” olan bir çocuk, okul hayatında zorlanır, sık sık hastalanır ve boyu kısa olur.
Bu yazımızı da okuyun: Kilo Vermenin En Etkili 3 Yolu
Bu bozukluk, bir beslenme problemi ve besin eksikliği ile direkt olarak ilişkilidir.
Bununla birlikte, bulimia ve anoreksi ile de ilişkili olabilir çünkü bu, tıbbi müdahale gerektiren bir sendromdur.
Bu nedenle, ailelerinin ısrarlarına rağmen bazı yiyecekleri yemeyi reddeden çocukların bir terapiste gitmesi gerekir. Bir beslenme uzmanı veya pedagog çocuğun durumunu değerlendirmelidir.
Çocuklar kendilerini ifade etmek veya iletişim kurmak için bu yiyecek seçimlerini kullanırlar. Bu durumun altında yatan problemi saptamak gerekir.
Çocuğun bir tabağın önünde ağlaması, yemeğin içerisinde havuç olduğu için yemeği ağzından çıkarması veya akşam yemeği sırasında çığlıklar atması anne babalar için stresli olan davranışlardır.
Bazı anne babalar, çocuklarının mutsuz olmasını istemedikleri için sadece onların yemek istedikleri şeyleri pişirirler. Ebeveynlerin tutumu ve niyetleri iyi olsa da, aslında çocuklarına düşündüklerinden daha fazla zarar veriyorlar.
Bu sorun sürekli artacak ve zaman içerisinde çocuğunuz sadece iki veya üç şey yemek isteyecek.
Bu bozukluk, erkeklerde kızlardan daha yaygındır ve bazı yiyecekleri yemek istememenin yanı sıra aşağıdaki diğer belirtiler de ortaya çıkar:
Bu sendrom için tek bir tetikleyici faktör yoktur ancak ebeveyn ve çocuk arasındaki bağ ile ilgili problemler buna neden olabilir.
Memnuniyetsizliklerini ifade etmenin, dikkat çekmenin, ya da ilgi görmenin bir yolu yemek seçmek ya da yemek sırasında ağlamaktır.
Stres, travma veya ebeveynlerden gerekli ilgiyi görememek de bu sorunu tetikler.
Bununla birlikte, çocuğa aşırı korumacı davranmak da bu bozukluğa neden olabilir. “Hayır” kelimesini bir cevap olarak görmeyen ve istediklerini yapmaya devam eden çocuklar bu rahatsızlıktan muzdarip olabilirler.
Ayrıca okuyun: İyi Annelerin “Hayır” Cevabının 4 Özelliği
Çocuğa kurallar koymamak, sınır çizmemek veya hediye ile ilgi eksikliğini telafi etmeye çalışmak bu sendromun diğer nedenleri olarak gösterilebilir.
Yemek sırasında “Bu yemeği sevmiyorum”, “Bunu yemem”, “Bunu istemiyorum” gibi cümleleri engellemek için, aileler ve bakıcılar akıllıca davranmalı ve sabırlı olmalıdır.
Çocuk hayır dediğinde onu tehdit etmenin veya “Bu yemeği yiyeceksin diyorsam yiyeceksin” gibi cümleler söylemenin hiçbir faydası olmayacaktır.
Çocukların anne babalarını ve etraflarındaki yetişkinleri taklit ettiklerini unutmamak gerekir.
Bu nedenle anne, baba ya da büyük kardeşler de yemek seçiyorsa ve belli yiyecekleri sevmediklerini söylüyorsa, çocuk da aynı yiyecekleri yemeyi kesinlikle reddeder.
Ailenin beslenme alışkanlıkları her türlü besin grubunu içermelidir. Eğer annenin veya babanın farklı bir şey yemesi gerekiyorsa, çocuğu da bu sürece dahil edebilirler veya bundan ona bahsetmeyebilirler.
Farklı yemek tarifleri denemek, eğlenceli ve renkli yemekler hazırlamak ve çocukları yemek pişirme sürecine dahil olmaya teşvik etmek, çocukların her çeşit yemeği yemesi için ideal yollardır.
Çocukluklarınıza küçük yaşlardan itibaren meyve ve sebze yedirmeniz ve şeker, karbonhidrat ve yağlar bakımından zengin bir beslenme düzeni uygulamamanız gerekir. Böylece çocuklarınızın gelişimine daha iyi bir şekilde katkıda bulunarak, sağlıklı olmalarına ve yeme bozukluklarından uzak durmalarına yardımcı olursunuz.
Kardeşler arasında kıskançlık gayet normal bir durumdur. En nihayetinde, yeni bir bebeğin aileye katılması annenin, babanın ve tüm yetişkinlerin dikkatini ona yönelttiği için, kardeş bu duruma biraz şaşırabilir. Annelerin ve babaların, ikinci çocuklarını da birincisi gibi sevip sevmeyeceği düşünceleri olurken,…
2 ile 5 yaş arasında, herhangi bir çocukta öfke nöbeti görülebilir. Bu öfke ve sinir patlamaları anneleri ve babaları üzer ve şüpheye düşürür. Yine de, çocuklarda öfke nöbetlerini engellemek için çareler vardır. İdeal olarak, bu sinir patlamalarının neden olduğu durumlardan…
Sebzeler ve baklagiller çocuklar için harika beslenme kaynaklarıdır. Ancak hepimiz çocukların pek çoğunun bu tür besinlerden hoşlanmadığının farkındayız. Ancak işin içine biraz yaratıcılık katarak çocuklarınızın sebze yemelerine yardımcı olacak pek çok tarif hazırlayabilirsiniz. Hepimiz bir zamanlar çocuktuk. Büyük ihtimalle ailemizin…
Çocukların her gün sorumluluklarını düzenlemeyi ve zamanlarını bilgece kullanmasını öğrenmeleri önemlidir. Okula gitmek, ev ödevlerini yapmak ve oyun oynayacak zaman bulmak… Hepsini biraz organizasyon ve daha iyi zaman yönetimi sayesinde yapabilirler. Ebeveylerin programları çocuklarının günlük yaşamlarını belirler. Ebeveynlerin ikisi de…
Sık sık çocuklar arasında çıkan kavgalar olduğunu görürüz. Bu duygu tüm insanların deneyimlediği bir şeydir. Çocuklar genellikle iki yaşından başlayarak ergenlik çağlarına kadar kavga ederler. Her an kavga ettiklerini söyleyebiliriz. Bu yüzden onlara öfkelerini yönlendirmeyi ve fiziksel saldırıya başvurmak yerine…
Çocuğunun kaybolması her ebeveynin korkulu rüyasıdır. İster halka açık bir alanda olsun, ister oturduğunuz mahallede olsun; bu hiçbir ailenin başından geçmemesi gereken bir olay. Yine de bu durum düşündüğümüzden de daha sık başımıza gelir. Çocuğun yaşı ne olursa olsun, çocuklara kaybolduklarında…
